bulutları başından savan dolunayla aydınlandı yüzler,
sonra aydınlanmış yüzlerin ışığıyla çürüdü karanlık..
sürüklesin iyice diye,
zaten sürüklenen kendimi bıraktım akan suya...
birikmiş zamanı kazıyordu kıyıda sözler,
ayın şahitliğinde genişliyordu an..
kaynağından uzakta olmanın zarif hüznüyle
kayan su Asaf olup fısıldadı..
"karanlığı geçelim, karanlığa geçelim,
ne uyku ne ölüm, hem uyku hem ölüm"
çaydanlıktan sobaya sızan damlanın
cançekişiyle, uyanmayanınız;
okulda ücretsiz dağıtılan radyasyonlu fındıkları,
havaya atıp ağzıyla tutmaya çalışmayanınız var mı?
bandoya, kızılay koluna,
sınıf takımına, koroya seçilmeyi
çok istediği halde seçilmeyeniniz
ve resimleri sınıf panosuna
hiç asılmayanınız var mı ?
evin önüne serilen kilimde
karı/koca/doktor rolü yapmayanınız,
ağaçtan meyve kaçırmayayanınız,
kral kraliçe oynarken anlaşılmasın diye
sevdiği kızı/erkeği seçmeyeniniz var mı ?
salçalı ekmek, kara şimşek, clamentine
turbo ya da minti sakız
ve onlardan çıkan kağıtlarla
büyümeyeniniz var mı?
bugünlerde herkes farklılıktan bahsediyor,
bir kere de benzerliklerimize bakalım,
ki benzerliklerimiz farklılıklarımızdan fazla;
çünkü çoğumuz farklı sokaklarda
benzer oyunlar oynayarak,
benzer rollere öykünerek büyüdük...
hadi şimdi satır aralarına
çocukluğumuzun sokak aralarını alalım
ve benzemez güzelliğini anlatalım birbirimize
benzer büyümelerin ...
