sen uzağa dönersin yüzünü
ben bir akşamüstü açarım,
gölgende serin.
sen gittikçe sökersin örgünü,
ben çakmak taşları sürterim
ardı sıra senin ..
akranken nasılda akraba kıldı bizi,
o akrep ölüm..
yönü yok güleç ağız sızlamanın,
pusula zaten senin..
senin hatırın, benim hatıramdan çok
ben sana illa ki mey'lenirim.
ama sen gittikçe sökersin örgünü,
tık nefes kalırım duldanda derin..
ve senin hatıran, benim hatırımdan mor,
bekle azıcık, hatta saat tut,
bir pişirimlik kahve alıp geleceğim....
ya da dön uzağa yüzünü, git
nasılsa ben sana meyillerinim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder