"Yürek acıyor elbet esvap değiştirirken"

Biri, artık yeter diyerek ister sonunda neşteri..

Öteki de 'çare' olsun diye,
çaresizce ama hiç beklemeden
uzatır ona o kötürüm neşteri..

Çok kanayanların ifadesi mağrurdur çünkü
Bunda şaşılacak ne var?

Dinmeyen kırgınlığın kiracısı olduysanız,
tüm bunları bilirsiniz..

İçteki gevezeyle gecelerce susarak,
sabretmenin ne olduğu öğrenilir..

Sonra soğurur gözlerdeki dumanı, zaman..

Hükmü kalmamış umutlar ayıklanır takvimden
ve ufalanmış sözlerle oyalanır eller..

Kan soğur, kalp bordo,
hiddet de silinir dudaklardan
sadece kısık bir sesle iyilik dilersiniz..

Sonra biri gelir der ki, şaşılacak bir şey yok ki!

Aşk, kendi ateşi insanın..

ve

Kendi ateşi yaralar ya insanı,

Ayrılık..